De Nederlandse arboregels zijn voor veel buitenlandse bedrijven complex. Ook de rol van de bedrijfsarts is vaak onduidelijk. In België bijvoorbeeld, is ziek- en betermelden anders geregeld dan in Nederland. Daar bepaalt de huisarts bij ziekte hoe lang iemand zich kan ziek melden. In Nederland heeft de bedrijfsarts een leidende rol bij langdurige arbeidsongeschiktheid. De bedrijfsarts, werkgever en werknemer bekijken gezamenlijk of, wanneer en hoe iemand weer aan het werk kan. De verantwoordelijkheid voor re-integratie ligt niet alleen bij de werknemer, maar dus ook bij de werkgever.
Een ander punt is loondoorbetaling bij ziekte. In veel Europese landen is de loondoorbetalingsplicht beperkt tot enkele weken. Terwijl de werkgever in Nederland verplicht is om zieke werknemers twee jaar loon door te betalen. Dit kan zelfs oplopen tot drie jaar indien het UWV de re-integratie inspanningen zoals gesteld in de Wet Verbetering Poortwachter, als onvoldoende beschouwt en een sanctie oplegt.
Verder wordt in Nederland, anders dan in de omringende landen, geen onderscheid gemaakt tussen ‘risque professionnel’ en ‘risque social’. Of de werknemer nu arbeidsongeschikt wordt door een beroepsziekte of bedrijfsongeval, of door een oorzaak in de privésfeer, dezelfde regels zijn van toepassing.
